Op 3 oktober j.l. heeft Minister van Defensie Hans Hillen aan de nabestaanden van Simon Bruin en Nico Gabeler de nagedachtenis oorkonde en sculptuur uitgereikt. Bij deze uitreiking heeft de Minister de volgende toespraak gehouden: Toespraak voor de minister van Defensie, J.S.J. Hillen, ter gelegenheid van de uitreiking van de nagedachtenisoorkonde op 3 oktober 2011 te Den Haag. Let op: Alleen gesproken woord geldt! Nabestaanden, familie en vrienden van de omgekomen militairen van de Nederlandse krijgsmacht, U bent hier vandaag bijeengekomen voor de uitreiking van de nagedachtenisoorkonde en -sculptuur. Uit alle delen van Nederland. Als vaders en moeders. Als echtgenoten en als partners. Als broers en zussen. Als zonen en dochters. Uw naaste is omgekomen tijdens het dienen van het Koninkrijk der Nederlanden, bij de inzet voor vrede en veiligheid. Die inzet verdient het diepste respect. Met de uitreiking van de nagedachtenisoorkonde geeft de Nederlandse regering vandaag uiting aan dat respect. De Nederlandse regering draagt de verantwoordelijkheid voor het uitzenden van onze militairen. Regering en parlement besluiten hiertoe in de grootst mogelijke zorgvuldigheid. Tot de ernst van dat besluit behoort de wetenschap dat wij veel van onze militairen vragen. Wij vragen hen te werken in moeilijke, vaak risicovolle omstandigheden. Waar het kan gaan om leven en dood. Wat dat betekent , weet u als geen ander. Daarvan is de regering zich zeer bewust. Regering en u, nabestaanden, staan dan ook in een verantwoordelijkheidsrelatie tot elkaar. Die verantwoordelijkheid doet zich des te zwaarder voelen, als wij u moeten berichten dat uw dierbare is gesneuveld. U hebt dat bericht ontvangen. De regering beseft dat op zo’n moment een leven in volle bloei is beëindigd. De regering beseft het diepe verdriet bij u, het thuisfront. Vaak wordt gesproken over het hoogste offer dat de gesneuvelde militair heeft gebracht. Minder vaak wordt beseft dat ook de familie het hoogste offer heeft gebracht. Ik wil graag stilstaan bij wat dat voor het thuisfront betekent. Ik wil graag stilstaan bij wat het betekent als je naaste werkt bij de krijgsmacht. Wat het betekent als dan de vraag en ook opdracht komt om mee te gaat op uitzending. Uitzending naar een gebied waar al eerder militairen zijn gesneuveld. Wat zeg je dan? Als vader of moeder? Als broer of zus? Als partner, beste vriend of vriendin? Zeg je: doe het niet? Terwijl je weet dat het militaire vak zijn lust en zijn leven is? Terwijl je weet dat hij jarenlang heeft getraind en nu écht datgene kan gaan doen wat het militaire vak zo mooi maakt. . Samen met je kameraden erop uit en het verschil maken. Wat zeg je op zo’n moment? Dat zijn hele moeilijke momenten. Zeg je: Doe het niet? Of zeg je: Ga maar. Terwijl dat indruist tegen je eigen gevoel. Terwijl je hem eigenlijk graag vast wilt houden, vlakbij, in Nederland. Ze zijn gegaan. Natuurlijk zijn ze gegaan. Ze wilden. Dit is hun core business. U heeft ze in deze stap gesteund. U heeft meegeholpen met de voorbereiding, thuis het gezinsleven draaiende gehouden en meegeleefd met de ervaringen uit het missie-gebied. Dan, dat bericht. Dat uw naaste is gesneuveld. Ver weg van Nederland. Alle vragen die dan opkomen. Hoe is het gebeurd? Had dit voorkomen kunnen worden? Wie heeft dit gedaan? En waarom? Een zware, zware tijd. Wij hopen dat wij als Defensie ons deel hebben kunnen bijdragen aan het beantwoorden van die vragen. Ook de nabestaandenreizen hebben tot doel daar aan bij te dragen. Ik spreek mijn bewondering uit voor de manier waarop u uw verlies een plaats probeert te geven in uw leven. Vanaf deze plaats wil ik u daarbij meegeven dat één inzicht troost kan bieden. En dat is dat de inzet van deze militairen is van betekenis geweest. Daarom noemen wij hun namen met respect. Daarom vergeten we hen niet. De militairen die we vandaag eren zijn uitgezonden in verschillende operaties. Ik noem als eerste de inzet in Nieuw-Guinea. Wij eren vandaag Luitenant-ter-Zee Vlieger der Eerste Klasse Theodorus Hoebink, overleden op 10 september 1958 te Abadan. Luitenant Hoebink kwam om tijdens een ongeval met de op Biak gestationeerde Martin Mariner P 303. Na eerdere moeilijkheden zou het toestel op tien september via Abadan (Iran) naar Nederland vertrekken voor groot onderhoud. Maar kort na de start ging het mis. De piloot meldde een olielek en keerde terug naar het vliegveld. Vlak voor de landingsbaan verongelukte het toestel. Alle inzittenden kwamen om. Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de Marineluchtvaartdienst. De omgekomen mannen zijn in 2003 na een herdenkingsbijeenkomst op Marinevliegkamp Valkenburg herbegraven op Katwijk. Wij eren vandaag ook Sergeant Vliegtuigtelegrafist en drager van het Vliegerkruis Constantijn Gabeler en Sergeant Vlieger Simon Bruin, beiden omgekomen op 11 juni 1959 te Goa. De Martin Mariner P 306 van sergeanten Gabeler en Bruin en hun collega’s was op weg naar Nederland en wilde op 10 juni 1959 een tussenlanding maken op Goa, in het tegenwoordige India. Het toestel raakte een stenen muur en verongelukte. Vier inzittenden kwamen om het leven. Vier collega’s overleden na redding alsnog een dag later op 11 juni in het plaatselijke ziekenhuis. Waaronder Gabeler en Bruin. Opnieuw een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de Marineluchtvaartdienst. Voor de inzet van onze militairen in Nieuw-Guinea is niet altijd evenveel aandacht geweest. Deze militairen verdienen ons respect voor de professionele uitvoering van hun opdracht in de context van hun tijd. Geachte aanwezigen, Wij eren vandaag ook de militairen die vielen in Afghanistan. Wij eren luitenant-kolonel-arts Fons Dur, overleden op 17 november 2010 te Tarin Kowt. Wij eren korporaal der eerste klasse Luc Janzen, gesneuveld op 22 mei 2010 te Deh Rawod. Wij eren marinier der eerste klasse algemeen Marc Harders, gesneuveld op 17 april 2010 te West Deh Reshan. Wij eren korporaal der mariniers algemeen Jeroen Houweling, gesneuveld op 17 april 2010 te West Deh Reshan. Allen hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan de missie in Afghanistan. Een missie die zichtbare resultaten heeft opgeleverd. Tijdens de Nederlandse bijdrage aan de ISAF-missie van de NAVO tussen 2006 en 2010 is de veiligheidssituatie in Uruzgan geleidelijk verbeterd, is de economische ontwikkeling op gang gekomen… …. en is het bestuur langzaam beter gaan functioneren. Veel kinderen krijgen nu beter onderwijs dan 4 jaar geleden, de gezondheidszorg is verbeterd en de provincie is zowel over de weg als door de lucht beter toegankelijk. Ook is er meer economische bedrijvigheid. vier jaar is kort om onomkeerbare resultaten te kunnen boeken. Maar de missie, en daarmee de inzet van deze militairen, heeft voor duizenden Afghanen wel degelijk het verschil gemaakt. In verschillende omstandigheden hebben de gesneuvelde militairen het de Nederlandse krijgsmacht mogelijk gemaakt haar missies uit te voeren. Uw naasten hebben daarmee bijgedragen aan de veiligheid, stabiliteit en welvaart die alle burgers van Nederland genieten. Zij hebben bijgedragen aan de internationale vrede en veiligheid. Zij hebben bijgedragen aan het bevorderen van de internationale rechtsorde, een taak die is vastgelegd in onze Grondwet. Zij hebben hun verantwoordelijkheid genomen. Zij hebben dat – onder moeilijke omstandigheden - op uitstekende wijze gedaan. Wij zijn hen daar tot op de dag van vandaag dankbaar voor. Want zo vanzelfsprekend is dat niet. Hoe vaak staan mensen niet aan de kant, juist als actie nodig is? Hoe vaak denken mensen niet: laat een ander het maar opknappen. Deze mannen zaten anders in elkaar. Zij deden wat nodig was. Zij waren uit het juiste hout gesneden. De krijgsmacht én de Nederlandse samenleving hebben veel aan hen te danken. Om uiting te geven aan het respect voor hen én hun nabestaanden, reikt de regering daarom vandaag de nagedachtenisoorkonde uit aan u, de nabestaanden. Naast de oorkonde is ook een sculptuur ontworpen. Het beeld is geïnspireerd op vlag, heroïek en troost. Ook heeft de beeldend kunstenaar gewerkt met het symbool van de missing-man-formatie. Dames en heren, Dan gaan wij nu over tot de uitreiking van de nagedachtenisoorkondes en sculptuur. Als teken van respect voor de gesneuvelde militair. Als teken van erkenning voor u als nabestaanden. Omdat wij ons blijvend verbonden weten. Dank u wel.

Volg de link voor de GOA foto's : http://www.maritiemdigitaal.nl/index.cfm?event=search.getsimplesearch&database=ChoiceMardig&needimages=YES&searchterm=GOA&allfields=&title=&keyword=&creator=&collection=&shipname=&invno=&museum=&startrow=21

Zie de volgende link: http://www.vpinternational.ca/BOR/Book/honour_roll_14.html

The "Flying Museum" Nr.14 Crowds over "Sandy" ? Mit Sandy ist San Diego Californien gemeint und die Crowds sind vier Flugzeuge gemeinsam in der Luft. Amphibien sind es, Flugzeuge mit dem größten Flugplatz der Welt. Sie können sowohl auf dem Land als auch auf dem Wasser starten und landen. Hier sind es zwei Grumann Albatross, ein Martin Mariner und eine Grumann Goose. Gastartet wird auf MCAS Miramar, dann Richtung Küste nach La Jolla. Kurswechsel Richtung Mexico. Vorbei am Lindbergh Int.

Tammy Cochran - Life Happened

grcmspt

12 years ago

From the time she was thirteen Julie Thompson had a dream That someday she would see her name in lights And after every high school play The grown-ups all would say That Julie's future sure was looking bright Well I saw her selling videos At a store in Eastland Mall I said why aren't you in Hollywood Taking casting calls And she handed me my change And started laughing And said...Life Happened Me and Bobby Chaplain fell in love Daddy passed away and the babies came And drama school was just too much Now there's little league and mouths to feed And I directed the kindergarden christmas pageant Life happened Curtis had an old Chevelle The cops knew that car well He never lost a race on Windy Hollow road By the time he turned eighteen He was a georgia dirt track king Proudly sponsored by the local Texaco I bumped into him at Murphy's bar And he ordered us a round I said why aren't you in Rockingham Chasing Gordon down He killed his drink And tore the corners off his napkin And said...Life happened I was driving home from Athens Late one night A trucker fell asleep and swamped paint with me I rolled that velle, at least five times Now I thank my stars and I sell used cars And I teach drivers education at St. Catherine's Yeah life happened I saw the rest of my old friends At our reunion at the Holiday Inn And it seemed like it was only yesterday Standing in the gym in our cap and gown Full of wonderlust and glory bound We set out to chase our dreams on wings of passion But somewhere along the way we got distracted Life happened Our clothes went out of fashion with our songs We started families and bought SUV's Became step dads and soccer moms I finally realized we turned out alright And we spent the night just catching up and dancing And life happened

Video Directed by Mat Kirkby. Written by Bob Dylan

grcmspt

12 years ago

Adele: Make You Feel My Love songtekst When the rain is blowing in your face And the whole world is on your case I could offer you a warm embrace To make you feel my love When the evening shadows and the stars appear and there is no one there to dry your tears I could hold you for a million years To make you feel my love I know, you have made your mind up yet But I would never do you wrong I've known it from the moment that we met No doubt in my mind where you belong I'd go hungry I'd go black and blue I'd go crawling down the avenue No There's nothing that I wouldn't do To make you feel my love The storms are raging on the rolling sea And on the highway of regret The winds of change are blowing wild and free You ain't seen nothing like me yet I could make you happy Make your dreams come true Nothing that I wouldn't do Go to the ends of the earth for you To make you feel my love To make you feel my love

Tijdens de jaarlijkse herdenking te Roermond zullen er op 10 juni tijdelijk de replica plaquettes gemonteerd worden op de tafel, uitsluitend voor deze herdenking. Na de herdenking zullen de plaquettes weer veilig opgeborgen worden tot nader tijdstip. Iedereen is weer van harte welkom vanaf 12.00 uur. De herdenking zal zoals gebruikelijk plaatsvinden om 13.00 uur.

De zwarte bladzijde uit de MLD- geschiedenis. DE MARTIN MARINER PBM- 5A uit het gedenkboek: “Vliegtuigsquadrons 320 en 321 50 jaar”. George Visser. Op 14 maart 1956 arriveerde de eerste Mariner-amfibie op Biak ter vervanging van de oude, versleten en geheel opgevlogen Catalina's van VS- 321. De keuze voor die vervanging was niet gemakkelijk geweest.Er werden bijna geen amfïhies meer geproduceerd en cie marineleiding moest kiezen uit drie mogelijkheden. Allereerst was daar de Grumman Albatross, een be­proefd toestel, nog in produktie en iets sneller dan de Catalina. Het was echter lichter en niet bewapend. Er was een aanbod van de Duitse Dornier‑fabriek om geheel naar MLD‑eisen een nieuw toestel te ontwerpen, dat dan in Nederland door de eigen industrie kon worden gebouwd. Als laatste was er het aanbod van de US Navy om een aantal Martin PBM‑5A Mariners over te ne­men ....zo goed als nieuw ....De Albatross voldeed niet aan de eisen en was boven­dien te duur. Het aanbod van Dornier leverde de nodige voorspelbare technische en financiële vraagstukken op en zo viel in oktober 1953 de beslissing dat er Mariners van de USN zouden worden gekocht. In maart 1954 was de aankoop van 15 van deze toestellen een feit, inclusief een pakket reservedelen om ze in de vaart te kunnen houden. De Mariners waren beter bewapend en zwaarder dan de Catalina's (ze konden 25 mariniers met bepakking meevoeren), waren direkt leverbaar en niet al te duur ....! Een echt nieuw toestel was het bepaald niet ..... Ze stamden af van het Model 162 dat reeds in 1939 door de Glenn L. Martin Company uit Baltimore ontworpen was. Hieruit ontstonden dat jaar de eerste PBM‑1 vliegboten en de laatste versie was de PBM‑5 uit 1943. Na de oorlog werden 36 van deze PBM‑5 vliegboten omgebouwd tot amfibie. Ze kregen een intrekbaar landingsgestel en met het daarbij behorende hydraulische systeem werd het toestel zo'n 1900 kg zwaarder. De motoren, twee Pratt & Whitney R2800's van 2100 pk elk, bleven echter hetzelfde! Gevolg was dat er bij een zware belading vaak met hoge vermogens moest worden gevlogen. Hierdoor trad veel extra slijtage op ....ze waren dus eigenlijk te licht! Van deze 36 tot amfibie omgebouwde vliegboten ze waren in 199 afgeleverd aan de IJS Navy en stonden al geruime tijd in opslag ­kocht de marine er aanvankelijk vijftien, de 16-­300 t/m 16314. Later werden er nog twee bijgekocht, de 16315 en 16316. In september 1955 werden de eerste vier exemplaren van de USN overgenomen en naar Nederland overgevlogen. Ze werden eerst ingedeeld bij VSQ 8, op Valkenburg, voor de omscholing van bemanningen. Voor VSQ 321 in Nederlands Nieuw Guinea vertrok het eerste toestel, de I6-­300, op 1 fe- bruari 1956 van het MVKV. Via Athene, Basrah (Iran) en Mauripur (Pakistan) arriveerde het toestel op 7 februari op RAF Negombo op Ceylon. De volgende dag werd gestart voor de etappe naar Singapore. Boven de laagvlakte van Oost Ceylon vliegend kwam plotseling rook uit SBmotor. Vliegtuigconnmandant LTZI Bruin besloot terug te keren naar Negombo. Oorzaak bleek een kapotte klepveer waardoor metaal- delen in de motor terecht waren gekomen. Er moest een nieuwe motor komen en deze arriveerde eerst op 25 februari per KLM, waardoor de geplande aankomstdatum te Biak, l3 februari, al ruim was overschreden! De op 29 februari uit Nederland vertrokken I6313 arriveerde daardoor op 14 maart als eerste Mariner op de Boroekoe. De overschakeling van de Catalina naar de Mariner bleek voor 321 én voor de TD van het MVKB niet zonder moeilijkheden. De eerste twee gearriveerde toestellen moesten eerst in 120 uurs onderhoud en konden pas in juni aan het squadron worden afgeleverd! Het MVKB was ook niet goed voorbereid oh het nieuwe vliegtuigtype. Het verzorgde ook VSQ 7 (op 4 juli 1955 opnieuw in dienst gesteld met Firefly­jachtvliegtuigen) en de nog resterende Catalina's van VSQ 321. Hiertoe beschikte men resp. over de 'Halonghangar' en “Chinabay hangar”, twee vrij kleine hangaars waar de Mariners met geen mogelijkheid in konden. Begin 1956 werd daarom begonnen met de bouw van een nieuwe, grote hangar. Door het verlies van deze eerste Mariners was de opleiding van vliegtuigbemanningen in Nederland niet meer mogelijk en werd de opleiding naar Biak, naar 321 verplaatst. Dit betekende een zwaardere belasting van het squadron, dat toch al een behoorlijke taak had. Regelmatig werden z.g. kampongverkenningen uitgevoerd. Meestal ging zo'n vlucht vanuit Biak om de noord naar de Mapiaeilanden, waarna via de Ajueilanden rond Waigo werd gevlogen naar jefman. Daar werd overnacht en de volgende dag werd dan de zuidelijke Radja Ampat afgevlogen naar Fak Fak waar post en films werden afgegeven en door naar Kaimana. De derde dag werd de kust verder om de oost verkend tot aan de Etnabaai, vanwaar weer naar het noorden werd overgestoken, terug naar Blak. Daarnaast was het luchttransport van mariniers van belang. Voor het vervoer van een versterkt peloton mariniers + uitrusting waren drie Mariners nodig, waarmee dan een afstand van 400 mijl kon worden overbrugd. Wanneer Fireflies van VSQ 7 op Jefman waren gedetacheerd, stond daar ook een Mariner voor de OSRD. Hoewel de luchtvaartmaatschappij Kroonduif een luchtlijn naar de Wisselmeren onderhield met Beavers, kwam het regelmatig voor dat de weersomstandigheden het vliegen met deze kleine amfibies onmogelijk maakte. Dan moest een Mariner de lading rijst, suiker etc. naar de Wisselmeren brengen. Ook voertuigen konden door de Mariners worden vervoerd. Zo werd een jeep volledig gestript en doormidden gezaagd. Het chassis werd in de bombbay gehangen, de losse onderdelen in het vliegtuig zelf verstouwd en het geheel naar de Wisselmeren overgevlogen. Daar werd de jeep simpelweg weer aan elkaar gelast en opgebouwd ....! In maart 1958 vertrok de eerste Mariner vanuit Biak voor groot onderhoud naar Nederland, op 11 juni gevolgd door de tweede, de 16303. Dit laatste toestel zou daar echter nooit aankomen! Onder commando van LTZ2 o.c. R. van Vlijmen werd vertrokken naar de eerste etappeplaats, Labuan in Brits Noord Borneo. Daar werd het eerste mankement ontdekt, olielekkage in BBmotor. Een Mariner moest vanuit Biak onderdelen komen brengen en pas op 18 juni kon de reis vervolgd worden naar Changi (Singapore). Onderweg begon BB-motor weer onregel- matig te lopen en in Singapore moesten weer reparaties worden uitgevoerd. Dit was ook het geval op de volgende tussenstations; Butterworth (Malakka), Katunayaki (Ceylon) en Goa. Op 7 juli arriveerde de 16‑303 eindelijk te Karachi waar intussen per KLM de aangevraagde onderdelen waren aangevoerd. Het vliegtuig was nu door panne en slecht weer al bijna 2 weken achter op liet vluchtschema. I.v.m. gewijzigde internationale omstandigheden in het Midden Oosten had de marineleiding besloten dat LTZVI Hoebink het commando van LTZ Vlijmen over moest nemen en op 18 juli arriveerde Hoebink vanuit Nederland in Karachi. Uiteindelijk kon op 20 juli weer gestart worden, naar Abadan (Iran). Twee dagen later vertrok men daar met bestemming Athene, maar al snel bleken er weer problemen met BBmotor en moest naar Abadan worden terug- gekeerd. BBmotor leverde nagenoeg geen vermogen meer en met de andere motor op vol vermogen werd de landing ingezet. Het toestel zakte te snel en kwam 30 meter voor de baan in het woestijnzand terecht, maar verongelukte niet. Beide motoren moesten nu echter vervangen worden en op 5 augustus werden ze gebracht door 2 Dakota's van de Kon.Lucht- macht, samen met een 6 man sterke reparatieploeg. LTZ Hoebink vloog met de bemanning van 16 -­303 op 15 augustus per KLM naar Nederland. Twee weken later keerde hij, vergezeld van drie nieuwe bemanningsleden, in Abadan terug om het inmiddels gerepareerde toestel verder naar Nederland te vliegen. Ook de reparatieploeg stapte in. Op 10 september startte het toestel, met 10 man aan boord. Korte tijd na de start meldde Hoebink een olielekkage in BBmotor en dat hij naar Abadan terugkeerde. Op ca. 100 meter voor de landingsbaan maakte het toestel plotseling een scherpe draai naar rechts, raakte de grond en vloog in brand. Alle inzittenden kwamen om. Het noodlot herhaalde zich .... Op 31 mei 1959 vertrok de 16‑306 van Biak naar Nederland. Aan boord bevond zich een volledige bemanning en één passagier. Op 10 juni, tijdens de oversteek van Ceylon naar Karachi, besloot de vliegtuigcommandant, LTZ2 o.c. Lansdaal, wegens brandstof-tekort een tussenlanding te maken op Goa. Tijdens de nadering voor de landing viel SBmotor uit. Het toestel raakte een stenen muurtje, sloeg over de kop en vloog in brand. Vier inzittenden vonden meteen de dood, de vier overigen konden nog door Portu- gese militairen met gevaar voor eigen leven uit de vlammenzee worden gehaald, maar ook zij overleden aan hun verwondingen. Dit ongeval leidde ertoe dat de ferry-vluchten naar en van Nederland werden gestaakt. De vliegtuigen zouden in het vervolg per koopvaardijschip worden vervoerd. Ook dit kwam de operationele gereedheid van VSQ 321 niet ten goede en in de loop van 1959 werd deze dan ook steeds minder. Men bleef met pech kampen ....op 3 augustus 1959 liep de 16‑316 tijdens het taxiën bij Fak Fak op een rif en raakte lek. Na een noodreparatie sleepte de 'Wambrau' het toestel terug naar Biak, een reis van 500 zeemijlen! Op 7 oktober werd de 16314 bij de landing op de Steenkoolrivier ernstig beschadigd en weer moest de `Wambau' eraan te pas komen om het toestel naar huis te brengen. Eind oktober 1959 was de droeve balans: Zes toestellen bij VSQ 321 (waarvan de 16314 moest worden afgeschreven en twee er geen waterlandingen meer mochten maken), drie toestellen op het MVK Biak in reparatie of conservatie, de 16‑308 in Nederland in groot onderhoud en een per schip onderweg naar Nieuw Guinea. De 16-315 was al medio 1958 in Nederland gekanibaliseerd t.b.v. reservedelen. Ook deze 11 Mariners kregen eind 1959 nieuwe registraties, 100 t/m 110. Op 17 december 1959 kwam het einde voor de Mariner .... De 102 (ex 16302) voerde een meerdaagse patrouillevlucht uit en was die ochtend van Jefman gestart. Bootcommandant was LTZVL J. Adriaanse, commandant van VSQ 321. Tijdens de vlucht werden een aantal starts en landingen beoefend en rond 11.30 uur werd wederom een oefen-landing ingezet in de Patitibaai, iets ten noorden van Fak Fak. De landing werd door de squadroncommandant zelf uitgevoerd. Tijdens de landing kwam echter eerst BBdrijver in het water en werd van de vleugel afgerukt. De Mariner sloeg daarop over de kop, brak in tweeën en zonk! Vijf bemanningsleden waaronder Adriaanse, werden daarbij gedood. De drie overigen werden door Papoea's met prauwen opgepikt en aan de wal gezet. De verslagenheid was groot. LTZ Adriaanse was een zeer ervaren en kundig vlieger en bij bet squadron zeer geliefd. NB. Van dit ongeluk staat een verhaal in de Veteranen Post. (George Visser) Het laatste kleine beetje vertrouwen in de Mariner was nu geheel verloren gegaan en ook voor de CMLD/NNG, KTZV A. J. de Bruin, was de maat vol. Hij verzond op 18 december het volgende bericht aan de CZM/NNG en aan Marine Den Haag “A. De ongevallen met de PBM-5A vliegtuigen geven mij de overtuiging dat de MLD niet in staat is onder de huidige omstandigheden met voldoede veiligheid met deze vliegtuigen te vliegen. B. De waarde van deze vliegtuigen voor de verdediging van Nederlands Nieuw Guinea acht ik zo gering, dat het brengen van meer offers niet gerechtvaardig is. C. Moge adviseren het vliegen met deze vliegtuigen definitief te stoppen. D. In afwachting uitslag onderroek laatste ongeval heb ik het vliegen met deze vliegtuigen opgeschort.” Een moeilijke en moedige beslissing. Na een bewogen vergadering met de Admiraliteitsraad besloot de staatssecretaris van marine op 15 januari 1960 dat de Mariners aan de grond zouden worden gezet. Per 3 maart 1960 werden ze officieel van de sterkte afgevoerd en was het Marinertijdperk ten einde. Negen toestellen gingen in Biak naar de schroothoop, de 104 (ex16-308) in Nederland. Vlieg­tuigsquadron 321 zat nu zonder vliegtuigen.

-Na vijftig jaar eer voor omgekomen marinebemanning. Eindelijk eer voor de vijf mannen die vijftig jaar geleden verongelukten voor de kust van Nieuw-Guinea. De Dakota waar zij inzaten stortte neer. Gisteren werden ze voor het eerst herdacht. Eén van de inzittenden van het vliegtuig was sergeant Mulder. Zijn zoon, Rein Mulder, toen vier jaar oud, wist jarenlang niet beter dan dat er fouten waren gemaakt tijdens de noodlanding op het water nadat er brand was ontstaan in de Dakota. Duidelijkheid hebben ze in de afgelopen 50 jaar niet gekregen. Tot een jaar geleden... Door onderzoek van een bevriende marinier kwamen de dossiers over de ramp boven tafel. Er zijn fouten gemaakt. EénVandaag was bij de herdenking in Roermond en sprak met nabestaanden.

http://www.facebook.com/pages/James-Taylor-Club/114566211888323?ref=mf

My Christmas Wish There's always one spot empty that never can be filled it's been such a long time but it hurts still to know that you can't be here on this special day when families get together to laugh, love and play sometimes amid the laughter a single tear will fall wishing you could be here to share it with us all. So many things have happened in the years since you've been gone the children have all grown up and now have children of their own If I could have just one Christmas Wish that God would make come true it would be to have you here and to spend this Christmas with you. I would love to see your face when your grandchild comes near and hear the stories that you'd tell him of all the past years I'd love to hear you say once more Have I told you I love you yet today and feel you enfold me in your arms and chase my fears away. If miracles can happen and wishes can come true I pray this one gets answered so I can be with you for just this one Christmas let that empty spot be filled so you can be here with us and the hurt I feel be stilled.

Onze plaquette is definitief van het NIM Roermond gestolen. Het zal nog lang duren voordat er nieuwe plaquettes geplaatst worden. De plaquette zal wel allang in het buitenland omgesmolten zijn!

Richard Pattiselanno jazz gitaar virtuoos, echtegenoot van Nancy Dijkema .

De Gestorvene - Trijntje Oosterhuis Woorden van Ida Gerhardt Foto's Geroma/Merlijn0100 Compilatie Geroma/Merlijn0100

Kellie Coffey song about overcoming life's obstacles with inspirational footage from Susan G Komen For The Cure. Breast Cancer survivors are taking inspiration from this powerful video and song.

This song has helped me through difficult times....................